Voorwoord

 De Volle Evangeliebeweging in Suriname groeit. Waar groei is, ontstaat ook spanning. In een serie beschouwingen wordt ingegaan waarom onenigheid binnen de gemeenten voorkomt, hoe tweedracht ontstaat en vooral: hoe echte eenheid bewerkstelligd zou kunnen worden.

Elk hoofdstuk biedt inzicht, perspectief en een oproep tot verzoening. Niet om te oordelen, maar om wakker te maken. Verdeeldheid kan geen genezing brengen aan een verscheurde samenleving.

Foto’s hebben slechts een illustratieve bedoeling.

 Hoofdstuk 2

 De kracht en de uitdaging van de Volle Evangeliebeweging

 Hier verdiepen we ons in de bijzondere roeping van het volle evangelie in een samenleving vol culturele diversiteit.

 De Volle Evangeliebeweging is geen kleinigheid. Zij is een machtige stroom, niet alleen in Suriname, maar wereldwijd. Wat begon in eenvoudige samenkomsten, groeide uit tot een beweging die miljoenen harten bereikt. Velen vinden daar wat zij elders missen: echtheid, beleving en genezing. Mensen die gebroken binnenkomen, verlaten de dienst herstelt en bemoedigt.

In Suriname heeft deze beweging wortel geschoten in een samenleving die behoefte heeft aan geestelijk herstel. De littekens van de slavernij, de verscheurdheid tussen bevolkingsgroepen, het wantrouwen jegens instituties.  In zo’n voedingsbodem begon het vuur te branden. Niet op afstand, niet koel en formeel, maar dichtbij, warm en levend.

 Waar vuur brandt, kan ook brand ontstaan

De potentie van de Volle Evangeliebeweging ligt in persoonlijke aanraking. Het is een geloof van ervaring en ontmoeting. Een gebed is niet alleen een formaliteit, het is een ontmoeting met God. Een loflied is niet slechts een lied, het is eveneens een kanaal van vreugde. Maar die opleving kent ook uitdaging.

Waar vuur brandt, kan ook brand ontstaan. Waar mensen door God worden gebruikt, ligt de verleiding van persoonlijke roem op de loer. Soms ontstaan er groepen rond sterke leiders. Niet altijd vanuit kwade bedoelingen, maar omdat mensen houvast zoeken. Echter, als de leider niet waakt over zijn eigen hart, kan de bediening veranderen van een roeping in een persoonlijk imperium. Daar ligt het gevaar.

Geestelijk probleem

Binnen de Volle Evangeliebeweging zien we deze spanning. Enerzijds is er een oprechte inzet voor het werk van de Heer. Gemeenten organiseren evangelisatiecampagnes. Deze inzet verdient lof en dank. Tegelijk klinkt achter de schermen soms gemor. Waarom zijn er meerdere gemeenten in dezelfde wijk? Waarom kunnen gemeenten elkaar niet altijd ondersteunen? Waarom ontstaan er spanningen bij het organiseren van gezamenlijke evenementen?

Dit is niet slechts een organisatorisch probleem, het is een geestelijk vraagstuk. De gemeente dient te waken tegen tweedracht omdat dit het doel van het Evangelie ondermijnt. Verdeeldheid is als een klein barstje in een dijk: het lijkt niets, totdat het hele systeem het begeeft.

Gezamenlijk optrekken

In de hoopvolle kant zien we een groeiend besef van die uitdaging. In preken klinkt de oproep tot eenheid. Er worden bijeenkomsten georganiseerd met het doel om samenwerking te bewerkstelligen tussen verschillende gemeenten. Leiders zoeken elkaar op, ook al verschillen zij in stijl of achtergrond.

De Volle Evangeliebeweging in Suriname staat op een kruispunt: kiezen ze voor persoonlijke belangen of voor het Koninkrijk van God? Kiezen ze voor eer en status of voor gezamenlijk optrekken? Het antwoord op die vraag bepaalt of de ziel van deze beweging blijft wat het is of nog veel sterker wordt.

Suriname, met al haar culturen is bij uitstek het land waar de Volle Evangeliebeweging kan laten zien wat eenheid betekent. Niet als slogan, maar als werkelijkheid. Als de gemeente het niet voordoet, wie dan wel?

Henk Doelwijt

Volgende week woensdag in hoofdstuk 3: de cruciale rol van leiderschap in het bewaren van de eenheid.