Cultuur

Niet houden aan veilig seksueel gedrag is het meest begane slippertje op aarde In Peru raakten twee geliefden op het punt waar de jongen, het meisje la prueba de amor vroeg. Vrij vertaald wil dat zeggen: het bewijs van haar liefde. Tijdens de bewijslevering haalde Ramon een condoom tevoorschijn.  Maria reageerde verontwaardigd: “Ik ben geen hoer”. De invloed van religie is door kolonisatie diepgeworteld in Latijns-Amerika. Het continent heeft de grootste concentratie katholieken in de wereld. Religieuze en andere groepen zijn op morele gronden en geloofsovertuiging tegen condoomgebruik. De christelijke kerken hebben hun visie op seksualiteit en voortplanting, gebaseerd op trouw en het behoud van seksuele handelingen binnen het huwelijk. De kerk haalt aan, dat het kapotje mensen aanmoedigt om risicovolle seksuele activiteiten te ondernemen. Daarbovenop leidt het tot sociale stigmatisering, vooral voor vrouwen, omdat het wordt gezien als een teken van volledig vrije seks. In tegenstelling heeft de ontstaansgeschiedenis van het condoom te maken met ongewenst zwangerschap en geboortebeperking. Het voorbehoedmiddel neemt vanwege zijn effectiviteit bij het tegengaan van seksueel overdraagbare aandoeningen, een belangrijke plaats in de seksbeleving buitenshuis. Het draagt bij aan seksuele veiligheid voor fysieke, emotionele en mentale gezondheid. Het condoom wordt aanbevolen om seksueel overdraagbare aandoeningen te voorkomen. Het kapotje werd synoniem voor aidspreventie. Waar het gaat om gezondheidscrises laten sommige religieuze organisaties het gebruik van het condoom, op basis van nut en bruikbaarheid oogluikend toe. Tot zover voor het moment

In memoriam politicus Don Martina “Hij had nog zoveel te geven, zelfs in de laatste fase van zijn leven” Politicus Dominico Felipe ‘Don’ Martina, voormalig premier van de Nederlandse Antillen, heeft op 21 december 2024 op 89-jarige leeftijd, in Willemstad Curaçao, het tijdige met het eeuwige verwisseld. Dat het heengaan van Don Martina Suriname, als het ware onopgemerkt voorbij is gegaan geeft aan, dat de historische en culturele band tussen Suriname en de Nederlandse aan het vervagen is. De relatie tussen Suriname en de voormalige Nederlandse Antillen (nu opgesplitst in afzonderlijke landen en bijzondere gemeenten binnen het Koninkrijk der Nederlanden) is historisch en cultureel sterk beïnvloed door hun gedeelde koloniale verleden onder Nederlands bestuur. Gelijkwaardige partners De persoonlijke en politieke relatie tussen Don Martina en Suriname, begon in de jaren vijftig van de vorige eeuw. De Ronde-Tafelconferentie tussen Nederland, Suriname en de Nederlandse Antillen over de toekomstige staatkundige verhoudingen binnen het Koninkrijk der Nederlanden was in volle gang. De onderhandeling over een nieuwe staatkundige structuur van het Koninkrijk werden met grote aandacht gevolgd door Martina die zich in Nederland bevond voor studiedoeleinden. De ondertekening van het Statuut dat Nederland, Suriname en de Antillen tot gelijkwaardige partners binnen het Koninkrijk benoemde, beroerde de Antiliaan. Hij besefte dat er iets groots te gebeuren stond, aangezien er door zijn land, Nederland en Suriname werd onderhandeld over zelfbeschikking. Zijn interesse in de politiek werd opgewekt. Martina gaf aan dat toen, zeventig jaar geleden, de kiem is gelegd voor zijn latere politieke activiteiten. Na de afronding van zijn studie begon hij zijn politieke carrière in Curaçao. Eind jaren zestig was hij medeoprichter van de Movementu Antia Nobo (MAN). In de jaren ’70 was Martina betrokken bij de ronde-tafelconferentie, die leidde tot het uitroepen van de Republiek Suriname. Parlementariër Martina van de Antillen bracht in de jaren tachtig een officieel bezoek aan Suriname om met De Nationale Assemblee het hoofd te buigen over culturele-, handels- en andere relaties.  Hechte en constructieve relaties Tijdens Martina’s politieke carrière waren zowel Curaçao als Suriname onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden Zijn verhouding met Suriname werd beïnvloed door het gedeelde koloniale verleden en de ontwikkelingen binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Martina’s visie op autonomie en samenwerking binnen het Koninkrijk suggereert, dat hij waarde hechtte aan constructieve relaties tussen de voormalige koloniën Suriname verkreeg zijn onafhankelijkheid in 1975, terwijl de Nederlandse Antillen, met Curaçao als grootste eiland, binnen het Koninkrijk bleven. Don Martina leidde de Nederlandse Antillen tweemaal als premier: van 1979 tot 1984 en opnieuw van 1986 tot 1988. Hij was een van de meest invloedrijke politici van de voormalige Nederlandse Antillen en Curaçao.  Aruba’s status aparte Don Martina’s politieke hoogtepunten omvatten zijn rol in de onderhandelingen rondom de status aparte van Aruba. Tijdens zijn eerste termijn als premie van de Nederlandse Antillen leidde hij de besprekingen over de staatkundige toekomst van de eilanden, wat uiteindelijk resulteerde in Aruba’s status aparte in 1986. Martina was nauw betrokken bij discussies over zelfbestuur en autonomie binnen het Koninkrijk. Hij benadrukte, dat autonomie niet betekende dat een natie volledig op zichzelf moest staan, maar dat samenwerking en wederzijds respect binnen een groter verband essentieel waren. Van onschatbare waarde De politicus is bekend om zijn strijd tegen corruptie, zijn sociaaldemocratische visie en zijn focus op de rechten van minderbedeelden. Zijn bijdrage aan de moderne geschiedenis van de Nederlandse Antillen en Curaçao blijft van onschatbare waarde. Martina ontving verschillende onderscheidingen, waaronder het ridderschap in de Orde van de Nederlandse Leeuw in 1983 en de benoeming tot Grootofficier in de Orde van Oranje-Nassau in 1995. In 2023 werd hij benoemd tot Minister van Staat van Curaçao als erkenning voor zijn bijdragen aan de Curaçaose gemeenschap.  In 2023 werd hij benoemd tot minister van staat, een eretitel die zijn levenslange inzet voor Curaçao erkende. Politieke en diplomatieke relaties Na de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 veranderde de relatie, omdat Suriname niet langer een deel van het Koninkrijk der Nederlanden was, terwijl de Nederlandse Antillen dat nog wel waren. Suriname onderhoudt diplomatieke betrekkingen met de huidige Caribische landen binnen het Koninkrijk. Er zijn samenwerkingsverbanden binnen Caricom, waarin Suriname een actieve rol speelt en waartoe ook Curaçao en Sint-Maarten als geassocieerde leden behoren. Aldus NPS -bestuurslid Paramaribo Ro Waarde namens vrienden en kennissen van Don Martina in Suriname

Religie moet niet de voorgrond maar de achtergrond van politiek zijn https://youtu.be/t7LMVSPp258 Deze videovertoning is een fragment uit de casestudie: “Het ontstaan van de Partij voor Democratie en Ontwikkeling 2012-2024”. Van alle geloofsrichtingen schittert de Volle Evangelie beweging het meest in ijver en wordt door enthousiasme gedreven. De PDO-casestudie brengt naar voren, dat theologische, culturele en missionaire factoren voor aanhangers van de Volle Evangelie Beweging een belemmering vormen in de omgang met partijgenoten die andere geloofsrichtingen hebben. Vooral oosterse religiën worden gezien als een barrière. De Volle Evangelie Beweging is geworteld in het christendom en benadrukt dat Jezus Christus de enige weg tot redding is. Deze exclusieve waarheidsclaim komt in botsing met religies die meerdere wegen naar spirituele bevrijding erkennen. Andere religies ervaren deze exclusiviteit als een ontkenning van hun geloofsovertuigingen. Misverstanden en stereotypen De Volle Evangelie-beweging legt sterk de nadruk op evangelisatie en het verspreiden van het christelijk geloof. Dit kan worden gezien als een uitdaging voor andere religies, vooral als het gepaard gaat met bekering. Terwijl de evangelisten worden gezien als agressieve of respectloze missionarissen. Aan beide kanten bestaan er misverstanden en stereotypen die spanningen vergroten. De Volle Evangelie-beweging beschouwt sommige religies als “afgodendienst” of “misleiding”. Hindoeïsme en islam bijvoorbeeld hebben een sterke eigen identiteit en zien missionaire activiteiten soms als een bedreiging voor hun gemeenschap en tradities. Sociaal/psychologisch proces  De Volle Evangelie-beweging wordt gezien als een bedreiging voor de bestaande machtsstructuren en gemeenschapsbanden. De leden en sympathisanten van de PDO hebben verschillende geloofsrichtingen met onverbiddelijk religieuze overtuigingen. De partij is voortgesproten uit het Surinaams/Javaans-segment. De verbondenheid met het Islamitischgeloof is een historische betrekking. Het vormen van harmonische religieuze diversiteit binnen de partij is een sociaal/psychologisch proces dat geleidelijk aan plaatsvindt. In de omgang met elkaar worden de gedachten, gevoelens en gedragingen van leden beïnvloed door de aanwezigheid, interactie en waarnemingen. Verschillende geloofsrichtingen Met betrekking tot politiek en religie werden respondenten uit vrijwel alle geloofsgemeenschapen betrokken. De veelheid van religiën in Suriname werd in verband gebracht met natievorming.   Het onderzoek concludeert, dat religieuze normen en waarden bijdragen aan harmonische ontwikkeling. PDO-leden gedragen zich over het algemeen op een manier die diversiteit erkent en samenwerking bevordert. Religiën zijn voor wat betreft hun geloofsartikelen, hun heilige boeken en hun rituelen onderling vastberaden en streng. De vraag is: hoe kunnen onverbiddelijk religieuze organisaties in nationaal verband toch bijeen zijn, betrokken worden bij de opbouw van het land? Hoe gedragen mensen binnen politieke partijen zich in multicultureel en religieus Suriname? De leden en sympathisanten van de PDO hebben verschillende geloofsrichtingen. De partij is verbonden met Afro-Surinaamse-, Hindostaanse, Javaanse-, Inheemse-, Chinese-, Marron en andere afkomst. Dit beïnvloedt de manier waarop mensen zich organiseren en participeren. Het leiderschap van de partij is representatief voor meerdere etnische en religieuze groepen om betrokkenheid te bevorderen en religieuze verschillen te overstijgen. Dit wordt bijvoorbeeld gezien in nationale campagnes die diversiteit vieren en eenheid promoten. Religieuze verschillen bestaan, maar er is over het algemeen een hoge mate van respect en acceptatie voor elkaars geloofsovertuigingen binnen de gelederen van de PDO. Er is geen voorkeur voor een bepaalde godsdienst. In Suriname is het betreden van politieke podia door geestelijken, die de partij voordragen aan de Schepper een goed gebruik. Tijdens politieke vergaderingen van de PDO worden er geen geestelijken naar voren gehaald om te bidden. Hoogstens wordt er een minuut stilte in acht genomen, tijdens welke de aanwezigen de mogelijkheid hebben om volgens hun eigen geloofsovertuiging de zegen van Boven te vragen. Suriname is een multicultureel en religieus divers land. Deze diversiteit speelt een enorme rol in het politieke landschap. Onze leden gedragen zich op manieren die zowel de culturele en religieuze diversiteit als het historische verband van het land weerspiegelen.

Chandrikapersad Santokhi gelooft in politiek in de religie en religie in de politiek https://youtu.be/fW75BKvU3v0 President Chandrikapersad Santokhi heeft een partijgenoot die het volle evangelie predikt, als geestelijk adviseur aangesteld om de weg naar het hart van christenen te vinden. De VHP heeft een pluralistisch religieuze benadering. Er wordt erkend, dat religie op verschillende manieren en via verschillende religies kan werken. Er wordt gepleit voor respect, samenwerking en dialoog terwijl trouw wordt gebleven aan de eigen geloofsovertuiging. De VHP wil bewuste burgers die instaat zijn om keuzes te maken, doelen te stellen en beslissingen te nemen. De VHP heeft de volle evangelie beweging binnengehaald om zich ernstig te wijden aan religie en spiritualiteit binnen en buiten de partij. Er wordt vanuit gegaan, dat religie en spiritualiteit het bewustzijn van de mens verruimen. De bijzondere band met de volle evangelie beweging is welbewust gestoeld op de politiek. De Volle Evangelie Kerk is een levendige en groeiende multiculturele stroming binnen het christendom in Suriname. Deze spirituele beleving wint in toenemende mate volgelingen onder Afro-Surinaamse, Javaanse, Hindostaanse, inheemse en andere afkomst. De Volle Evangelie Kerk is sterk gericht op zendingswerk, het verspreiden van het evangelie. Tegenwoordig overtreft zij traditionele christelijke kerken bij elkaar opgeteld in bekeringswerk President Santokhi gaat ervan uit, dat de ethische waarden en normen die door religiën worden uitdragen, Suriname goed doen. Volgens de bewindsman zijn religie en politiek gescheiden domeinen, maar er is politiek in de religie en er is religie in de politiek. Beide zijn gericht op een gemeenschappelijk doel: het welzijn van de mens. In het ene geval als opdracht van de Schepper, in het andere geval, als verwezenlijking van het zelf. Bidstond De president, apostelen, pastoors, broeders en zusters van volle evangelische kerken, gaan in toerbeurten, wekelijks op vastgestelde dagen in gebed. De bidstonden vinden voor de aanvang van de werkdag plaats op het Kabinet van de President. De almachtige wordt geloofd en geprezen. Er wordt naar Gods gunst en bescherming gevraagd voor de president, de regering en de bevolking. Spiritualiteit en gemeenschapszin Uit getuigenissen van apostelen, pastoors en gelovigen blijkt, dat de groei van de volle evangeliebeweging, mede wordt aangewakkerd door de sociale en politieke instabiliteit in het land. De mens zoekt spirituele antwoorden en gemeenschapszin, wat de aantrekkingskracht van de beweging vergroot. Bedoelingen Sceptici zien de bidstonden van de president als iets met belangrijke, duidelijke voordelen maar met minstens even belangrijke, vaak minder duidelijke bedoelingen zoals aanhang winnen. Brug geplaatst tussen de fysieke-, politieke- en spirituele wereld. Gelovigen benadrukken, dat Suriname goed vertrouwd is met politieke bijeenkomsten waar geestelijken voorgaan in gebed. Het is gebruik, dat op een en dezelfde vergadering, een imam, hindoepriester, dominee en/of pater naar voren treedt. Daarmee wordt aangegeven, dat de partij openstaat voor iedereen. De oude politieke partijen houden het bij geestelijken die traditionele kerken vertegenwoordigen. Nieuwe politieke partijen schijnen voorkeur te geven aan de geestelijke bediening van apostelen en pastoors van de volle evangelie beweging. Bij sommige partijen worden sedert enige tijd (zij het schoorvoetend), ook Winti Bribi priesters en inheemse spirituele leiders als brug geplaatst tussen de fysieke-, politieke- en spirituele wereld. Tolerantie Geschiedkundigen geven aan, dat religie in Suriname niet bedreigend is. De identiteiten drukken elkaar niet weg. Het is een culturele factor, die de gemeenschap een zinvol leven biedt. De godsdiensttolerantie heeft vanaf het begin van de volksplanting Suriname gemaakt tot een toevluchtsoord voor Europeanen, die vanwege godsdienstovertuiging niet gedragen werden in hun werelddeel. De Inheemsen hadden hun eigen verering. De Europeanen kwamen met het christendom. De Afrikanen brachten de hunne mee. In 1650 werd Suriname door de Engelsen aangeprezen als land waar er godsdienstvrijheid bestond. Daar kwamen Portugese Joden op af. De Labadisten volgden in het kielzog van de Zeeuwen. De Hugenoten, de Hernhutters, Rooms-Katholieken… bleven niet achter. Met de contractarbeiders zeilden het Boeddhisme, Hindoeïsme, de Islamitische godsdienst en het Javanisme naar Suriname. De multiculturele samenleving maakt het land tolerant. De oecumenische beweging en andere interreligieuze samenwerking is goed doorgedrongen. De samenwerking tussen de geloofsrichtingen lukt in Suriname schijnbaar beter dan in menig ander land. Tot zover voor het moment

Roet in het kersteten De geboorte van de Here Jezus wordt met feestelijk brood gevierd. Kerstbrood is feestelijk voedsel, een delicatesse voortgekomen uit liefdestraditie die van generatie op generatie is doorgeven. Met “Operatie Kerstbrood” strooide het Korpspolitie Suriname roet in het kersteten van wetsovertreders en gespuis. De onderwereld werd op water en brood gaan zitten toegewenst. De opstelling van de zonen van hermandad was: Moge God je vergeven, ik zal het niet doen. Er werden meerdere invallen gedaan op woonadressen, in roversnesten en drugsholen. Verkeers- en andere overtreders werden staande gehouden. De gemeenschap eromheen hield een nasmaak over van de naamgeving: “Operatie Kerstbrood”. De naam werd door menigeen ervaren als ontheiliging van kerstbrood. Krin kondre bijvoorbeeld zou toepasselijker zijn.

Het verschil tussen kerstpakket en voedselpakket December, het tijdsbestek met de meeste buitengewone-, bijzondere-, culturele, religieuze herdenkingen-, vieringen en de jaarwisseling, wordt overal ter wereld beheerst door betekenisvolle symboliek. Kerstpakketten Het schenken van kerstpakketten gedurende de twaalfde maand van het jaar is een goed gebruik in Suriname. De samengestelde pakketten, bestaande uit levensmiddelen, lekkernijen en geschenken in cadeauverpakking staan symbool voor genegenheid en waardering. Kerstpakketten worden uit genegenheid geschonken.  Voedselpakketten De voedselpakketten die Surinaamse stakkerds al jaren door regeringen en politieke partijen toegestopt krijgen, hebben vergeleken met kerstpakketten een andere geest en inhoud. Voedselpakketten zijn geen vriendelijke geste. De inhoud is niet het beste. Tijdens verkiezingscampagnes worden stiefmoederlijke voedselpakketten uit berekening gegeven, als lokaas uitgeworpen om mensen te vangen.