De wereldbevolking loopt niet warm voor internationale idealen. Volgens sommigen omdat de tol die daar tegenover staat, het opgeven van het eigene is. Globalisatie vraagt van de mens opoffering in wereldbelang. Nationale behoeften en culturen worden verdrongen. Globalisatie is statistisch geschoeid. Er wordt primair gedacht aan inkomen en eigendom, de positie op de wereldmarkt. Het cijfermatig tot ontwikkeling brengen van de wereld volgens één model.

Het is werken binnen het domein van de verenigde rijke landen, waar het collectief van arme landen geen gewicht heeft. De intelligentsia, verenigd in de fora van de wereldpolitiek, troont in een ivoren toren. Zij staat niet met beide benen op de grond. Het is zonneklaar, dat de Millennium Ontwikkelingsdoelen het nationaal en internationaal het bij lange na niet halen binnen de vastgestelde termijn.

Globalisatie loopt mank, omdat deze gebaseerd is op verdeling van inkomsten, rijkdom. Het is geen band die volken bindt. Het is geen broederschap. Het is de wet van de sterkste, brutaalste, meest geslepen, wreedste, die prevaleert. Onder andere moeten ex-koloniën verworvenheden, die veelal na langdurige strijd werden verwezenlijkt en de grondslag van de onafhankelijkheid vormen, inleveren.

Verdragen en conventies worden opengebroken. Openmarkt economie is een vereiste. De boosdoeners zijn de verenigde rijke landen, die posities consolideren en uitbreiden en het collectief van arme landen hun bepalingen opleggen. Globalisatie is dictatoriaal. Het wordt tot uitdrukking gebracht in statistieken, valuta, inkomen, eigendommen en patenten. Globalisatie is neokolonialisme in zijn meest cynische en arrogante vorm.