In het Suriname van vandaag voltrekt zich een pijnlijke crisis. Onze ouderen, de mensen die dit land hebben opgebouwd worden massaal het slachtoffer van bureaucratie, willekeur en digitale uitsluiting. Terwijl beleidsmakers de mond vol hebben van “transparantie” en “solidariteit”, staat een groeiend aantal senioren letterlijk met lege handen bij de kassa.

AOV en koopkrachtversterking

Sinds maart 2025 is de AOV verhoogd naar SRD 2.250. Een welkom gebaar, zou men zeggen. Maar de daarnaast beloofde koopkrachtversterking van SRD 1.800 is in veel gevallen nooit structureel geïntegreerd. Bij velen is deze steun stopgezet, vertraagd of simpelweg nooit uitgekeerd.

En erger nog: zonder enige waarschuwing is bij honderden ouderen – mogelijk zelfs duizenden – de AOV abrupt stopgezet. Geen brief. Geen telefoontje. Geen melding. Het wordt pas opgemerkt wanneer hun pinpas wordt geweigerd aan de kassa.

Digitale uitsluiting als struikelblok

Daarna begint een vernederende zoektocht langs loketten, met formulieren die opnieuw ingevuld moeten worden en digitale systemen waarvoor velen nooit zijn opgeleid. Wie geen internetbankieren heeft, valt buiten de boot. Wie hulp zoekt, stuit vaak op onwetende of afwimpelende ambtenaren.

De bank bezorgt geen dagafschriften meer aan huis. Digitale dienstverlening wordt opgedrongen aan mensen die soms nog nooit een computer hebben aangeraakt. De eis? “Online bankieren via internet.” Alsof elke 75-jarige met een rollator ook een laptop, wifi en digitaal verbonden is.

Waar blijft de transparantie?

Wat is er aan de hand? Waarom zwijgt de overheid over deze structurele uitval? Waar blijven de cijfers, de criteria, de wettelijke grondslag? Is dit beleid of politieke berekening? De willekeur is schrijnend. Het sociaal vangnet is verworden tot een digitale valkuil. Ouderen raken geïsoleerd, verarmen en worden afhankelijk van anderen voor wat hen rechtens toekomt.

Hoog tijd voor parlementaire actie

Het is tijd dat vakbonden, ouderenorganisaties en de Nationale Assemblee de degens kruisen met dit beleid. Laat er een volksrapport komen. Breng de cijfers boven tafel: wie verloor wat, wanneer en waarom? En bovenal: stop de willekeur. Geef onze ouderen waar ze recht op hebben. Niet als gunst, maar als recht.