In de Surinaamse samenleving is het moederschap diep verankerd in onze collectieve beleving van zorg, toewijding en familie. Moederdag wordt daarom vaak groots gevierd, met bloemen, cadeaus en dankbetuigingen. Vaderdag daarentegen blijft vaker in de schaduw, soms afgedaan als een formaliteit, een voetnoot in de kalender. Toch verdient ook het vaderschap erkenning en reflectie, juist omdat het zo vaak onzichtbaar en ondergewaardeerd is gebleven.

Tienervaders

Vaderschap in Suriname is een complex en veelzijdig thema. In veel gezinnen is de vader afwezig zij het fysiek, emotioneel of beide. De redenen zijn divers: migratie, werkdruk, breuken in relaties, of het ontbreken van voorbeeldfiguren. Tienervaders, een vergeten groep in sociale programma’s, krijgen zelden de begeleiding of coaching die jonge moeders vaak wel ontvangen. Wanneer hun eigen vaders ook afwezig waren, staan zij extra kwetsbaar aan het begin van een rol waarvoor zij zelf geen spiegelbeeld hebben gekend.

Fundament van een stabiele opvoeding

Toch zijn er talloze vaders die dagelijks hun verantwoordelijkheid opnemen, vaak in stilte. Ze bouwen, corrigeren, beschermen en ondersteunen. Ze staan langs het sportveld, achter het fornuis, of aan het schoolbord. Hun liefde is niet altijd uitbundig, maar wel standvastig. Ze zijn er bij verdriet, bij prestatie, en in de alledaagse momenten die het fundament vormen van een stabiele opvoeding.

Vaders in de geest

Binnen de Surinaamse context vervullen ook andere mannelijke figuren een belangrijke rol in de opvoeding: grootvaders, ooms, oudere broers, spirituele leiders en sportcoaches. In gemeenschappen waar de biologische vader ontbreekt, wordt de opvoeding vaak opgevangen door deze brede schil van vaders in de geest. Zij zijn het bewijs dat vaderschap een collectieve opdracht kan zijn.

Opvoeders

Vaderdag is dan ook een moment om stil te staan bij al die mannen die, met of zonder biologische band, bijdragen aan het grootbrengen van kinderen. Het is een gelegenheid om niet alleen de traditionele vader te eren, maar ook de opvoeders die hun hart hebben geopend voor de jeugd: in sportclubs, kerken, dorpen en scholen.

Vaderschap versterken

Laten we ons inzetten voor meer ondersteuning van vaders, zeker jonge vaders. Begeleidingstrajecten, gemeenschapsprojecten en bewustwordingscampagnes kunnen helpen om het vaderschap te versterken. Zo bouwen we aan een samenleving waarin ook mannen volop de ruimte krijgen om zorgend, betrokken en emotioneel aanwezig te zijn.

Want een sterke vader vormt geen tegenhanger van de moeder, maar een aanvulling. Samen dragen zij, elk op hun eigen wijze, de hoop van de volgende generatie.

Herstel en erkenning

Laten we Vaderdag niet gebruiken als een dag van stilzwijgendheid, maar als een kans tot herstel en erkenning. Voor de vaders die er zijn, voor de vaders die willen leren, en voor de vaders die gemist worden. Want ook zij verdienen bloemen. Misschien niet altijd op tafel, maar zeker in woorden.

Henk Doelwijt