In de Casestudie naar het ontstaan van de Partij voor Democratie en Ontwikkeling, uitgevoerd door de Stichting Pro-humaniteit springt het politiek zwevend karakter van het Javaans bevolkingsdeel naar voren.

Het is publiek geheim dat ervan alle kanten wordt getrokken aan partijen en organisaties met een Javaans-Surinaamse afkomst.

Verkiezingsmobilisatiecampagnes van alle aspirerende politieke partijen, de Partij voor Democratie en Ontwikkeling niet uitgezonderd zijn in volle gang.

Er gaat geen dag voorbij waarop in stad en district niet wordt geklopt aan de deur en/of bijeenkomsten worden gehouden.

Blijkt, dat de Nationale Democratische Partij, Pertjaja Luhur, de Partij voor Democratie en Ontwikkeling, de Algemene Bevrijdings en Ontwikkelings Partij, De Hervormings en Vernieuwingsbeweging, Nieuwe Stijl KTPI, het Platform Progressief Alternatief Plus en Democraten van Suriname levendig naar Javanen lonken.

“De VHP ligt op de loer”, wordt door menigeen verklaard.

Er wordt met stelligheid aangehaald, dat de VHP tijdens de verkiezing van 2020 veel heeft gehad aan het Javaans-segment.

Javanen zijn stille kiezers die hun politieke kleur en stemgedrag minder dan de achterban van andere politieke partijen van de daken schreeuwen.

De mening leeft, dat hun sympathie pas in de beslotenheid van het afgeschermde stemhokje echt wordt getoond.

Het gaat net als in het spreekwoordelijk gezegde aan toe: “twee honden vechten om een been, de derde loopt ermee heen”