Er worden toespraken gehouden waarin de roep naar ‘nieuwe’ leiders doorklinkt. Odo’s zijn Surinaamse wijsheid. Wij zouden meerdere kunnen citeren om de Surinaamse politieke situatie te schetsen, maar uw verslaggever kiest voor de onpartijdige stem van de Franse fabeldichter Jean de la Fontaine die leefde van 1621 tot 1695.

Hij gaf dieren de natuur van de mensen en hield de wereld een spiegel voor. De satire, de psychologie, de levenswijsheid, de humor, de ironie, de moraal van de fabel: De kikkers en hun koning is vandaag de dag welgekozen voor de Surinamer.

Toen het kikkervolk genoeg van zijn volksleider had gekregen, liet de Romeinse god Jupiter zich bewegen, hun republiek een koning te geven.

Een uiterst vreedzame vorst kwam uit de hemel vallen, die maakte daarbij zo’n verschrikkelijk geraas, dat de kikkers, allen even bang en even dwaas, ijlings onder water doken, en zich tussen de moerasplanten verborgen hielden.

Het duurde lang eer de eerste durfde om de nieuwe vorst, een reus te gaan bekijken. Het was maar een houten blok. Hij nadert, maar nog vol angst.

Een ander volgt, en nog een andere na hem en uiteindelijk een hele menigte kikkers. Al gauw bemerkend, dat niets van de koning viel te vrezen, springen ze al spoedig tot op zijn schouders. De koning laat dat als een blok hout toe, en blijft bij alles stom.

Dan komt een nieuw beklag tot Jupiter gestegen: “Geef ons een koning, vragen zij, die kan bewegen”.

De oppergod zendt hun nu als vorst de vogel kraan. Deze is erop uitgegaan, ze te jagen en te doden. En weer klagen zij hun noden. Waarop Jupiter zegt: “wat denkt u, dat ik mij naar uw bevel heb te gedragen?

Voor uw eerste bewind had u mij nooit een ander moeten vragen;

Maar deed u het wel, dan had u dankbaar moeten zijn voor een zachtaardig vorst en wees nu maar met deze tevreden, of ik stuur een veel ergere, een ware tiran naar beneden.

Wordt vervolgd …