Onderdirecteur van het Surinaams Pedagogisch Instituut en voorzitter van de Bond van Leraren, Roy van Aerde †, werd in 1987 benaderd om directeur Duttenhofer van het IMEAO-1 op te volgen. Zijn eerste reactie werd ingegeven vanuit vakbondsstandpunt: “de hiërarchische lijn volgen binnen het instituut.”

Hechte gemeenschap
De hechte IMEAO-1 gemeenschap prefereerde bovendien een kracht uit eigen gelederen. Als capabele en meest in aanmerking komende voor de functie van directeur werd onderdirecteur Roy van Geenen gezien. De collega’s waren solidair. Dat zouden ze ook zijn op de kweekschool en in andere linies.

Deining
Het Ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling hield het op Van Aerde. De aanstelling veroorzaakte enige deining.Er was in wezen niets tegen de persoon Van Aerde, die bekend stond als een kundig docent, schoolleider en voorvechter van de verenigde leraren. Het duurde niet lang voor hij op handen werd gedragen.

Splitsing
Een jaar vóór zijn aantreden was de school gesplitst. Directeur Fernald en de onderdirecteuren Valies, Lie Sam Foek en Parisius gaven leiding aan het IMEAO-2.

Vruchtbare samenwerking
Het IMEAO 1 en 2 hadden een vruchtbare samenwerking. De directie en de docenten waren gemotiveerd. Er was goed contact met de vereniging van studenten. Het was wel een tijd van politieke deining. In 1987 werden algemene verkiezingen gehouden. Het percentage geslaagden was laag. Het salaris van de directeur bedroeg omgerekend honderd Amerikaanse dollar.

Opoffering
 Het goede werk van het IMEAO wordt als vanzelfsprekend genomen, maar achter het succes schuilt enorme inspanning en in menig geval opoffering. Het instituut heeft zich door stormen heen gewerkt.

Wordt vervolgd