Sociale vraagstukken
“Ik doe al heel lang onderzoek naar sociale vraagstukken van vrouwen, jongeren, kinderen, ook veel kwalitatief onderzoek, dus veel interviews, en ik hoor veel verhalen van hele gewone mensen, over hoe ze hun leven dag in, dag uit ervaren. En omdat het vaak om problematische situaties gaat, zijn veel van die verhalen niet mooi. Maar er is weinig dat mij zo geraakt en zo gechoqueerd heeft als de verhalen die we hebben gehoord van kinderen tijdens het landelijk onderzoek dat wij in 2018 hebben uitgevoerd in opdracht van de Nationale Assemblee.”

Verschrikkelijkste verhalen
“Kinderen die wij hebben gesproken op scholen, in buurten, die nooit bij de spoedeisende hulp of bij de huisarts, of bij de politie zijn aangemeld, maar wel de verschrikkelijkste verhalen hadden over het geweld dat hun was aangedaan, in huis, waar ze wonen met moeder, vader, andere familie, mensen die ze zouden moeten beschermen. Dit geweld varieerde van klappen en schoppen tot zweep slagen met waterslangen, stalen kettingen, kersenboom takken, geen eten geven, in het donker opsluiten, maar ook beledigingen, gebruik van krachttermen, doodverwensingen, en helaas ook veel seksueel geweld.”

Harde cijfers
“Wij hebben onderzoek gedaan naar kinderen en jongeren in de leeftijd 11-18 jaar, we hebben ze anonieme vragenlijsten laten invullen, en interviews met ze gehouden en hetzelfde ook gedaan met hun ouders, met name de moeders, en ook met dienstverleners. We hebben harde cijfers kunnen verzamelen over de omvang van het geweld op school en in de familie. Het gaat om verschillende vormen van geweld die we hebben bestudeerd.”

Alarmerend
“Lichamelijk geweld, mentaal geweld, het getuige zijn van geweld in huis, en seksueel geweld. Ik ga u niet vermoeien met cijfers, een samenvatting van de rapporten is te downloaden op de website van De Nationale Assemblee. Ik kan u wel zeggen dat de cijfers alarmerend hoog zijn, het gaat om duizenden kinderen die dagelijks geweld ervaren, vaak ook combinaties van verschillende vormen van geweld.”

Ik hou van je, daarom sla ik je
“Wat zich manifesteert blijkt helaas slechts het tipje van de ijsberg. Het meeste geweld dat kinderen ervaren vindt plaats in gezin, in families, door personen die het kind juist zouden moeten beschermen. Dat is ook een van de reden waarom veel geweld onzichtbaar blijft, omdat het gebeurt onder het mom van ‘Ik hou van je, daarom sla ik je’.”

Mantel der liefde

“Vooral ouders, families zijn geneigd zijn om dit geweld met de mantel der liefde te bedekken en de vuile was niet buiten te hangen. Er is intussen een zee aan studies die bewijzen dat geweld niets met liefde te maken heeft.”

Agressiviteit wordt bevorderd
“Geweld dat op vroege leeftijd begint, kan ingrijpende schade aanrichten aan de hersenen van kleine kinderen, en ook de intelligentie van zo’n kind schaden. Kinderen ontwikkelen angsten, faal angsten, hun zelfvertrouwen is laag, en agressiviteit wordt bevorderd. Het risico is groot dat ze in hun later leven zelf ook geweld gebruiken.”

Vicieuze cirkel
“We kunnen dus stellen dat geweld tegen kinderen bijdraagt aan een vicieuze cirkel van geweld die funest is voor de ontwikkeling van onze totale samenleving. Aan ons de plicht om dit geweld niet alleen zichtbaar te maken, maar er ook voor te zorgen dat het ophoudt, dat deze cirkel van geweld wordt doorbroken.”

Voorkom baar
“Geweld tegen kinderen is voorkom baar. We hebben niet alleen een morele plicht, maar ook een wettelijke plicht. De staat Suriname heeft in 1993 het Kinderverdrag geratificeerd, waarin duidelijk is aangegeven dat de Staat het kind zal beschermen tegen elke vorm van geweld. Juist omdat kinderen vooral in de eigen familie geweld ervaren, gaat deze wet expliciet over geweld in de familie, dus geweld dat ouders en/of verzorgers het kind aandoen.”

Extra afspraak
“Sinds 2007 heeft de VN zelf een extra afspraak toegevoegd namelijk, dat elke vorm van lichamelijke straf tegen kinderen, hoe mild ook, moet worden opgeheven. In meer dan 50 landen is nu ook een wettelijk verbod op lichamelijke straffen, niet alleen op school, maar in alle instellingen en ook in het gezin.”

No naki ma taki
“Niet alleen in het gezin maar ook op school is er veel geweld. Gelukkig wordt er op school veel minder geslagen dan vroeger, maar er is nog steeds veel verbaal geweld, schelden, schreeuwen, beledigen van leerlingen. Dus als we op de school de poster hebben ‘No naki ma taki’, dan is belangrijk dat we ook weten hoe we praten, dat we begrijpen dat we met liefde en respect praten.”

Geweldloos opvoeden

“Ouders willen het beste voor hun kinderen, en het is goed om te zien dat veel ouders behalve gewelddadig opvoeden ook niet gewelddadige discipline hanteren. Maar van geweldloos opvoeden op grote schaal is er nog lang geen sprake. De meeste ouders zeggen ‘ik heb vroeger ook veel pakslaag gehad van mijn ouders, en het heeft mij goed gedaan, want ik ben goed terecht gekomen’. Maar wat about de anderen die niet goed zijn terechtgekomen, en hoe zou u zijn geweest als u geen pakslaag had gehad?”

Goed terecht komen
“Er is genoeg bewijs dat opvoeden zonder geweld mogelijk is. Ook in Suriname zijn er genoeg gezinnen die dat doen, en wiens kinderen heel goed terecht komen. Als we zeggen dat alle geweld tegen kinderen voorkom baar is, wat kunnen we als samenleving doen?”

Preventie
“Mijn antwoord is preventie, preventie, preventie. Als er eenmaal mentale schade is, als er eenmaal trauma is, is dat heel moeilijk te herstellen. Ik ben het dan ook helemaal eens met jullie slogan ‘voorkom trauma’! We moeten als samenleving gaan naar een situatie van nultolerantie voor elke vorm van geweld tegen kinderen.”

De overheid
“De overheid heeft een belangrijke taak in het maken van wetgeving en beleid, in het leveren van ondersteuning aan gezinnen en scholen om de veiligheid voor kinderen te vergroten. We hoeven evenwel niet op een overheid te wachten. Dat bewijst het initiatief van deze organisaties die bewust hebben gekozen om met elkaar samen te werken en bij te dragen aan het voorkomen en terugdringen van het geweld.”

Respectvol omgaan
“We kunnen beginnen in onze gezinnen, in onze families, in onze dagelijkse sociale omgeving. Kinderen van jongs afleren om respectvol om te gaan met zichzelf en met anderen, kinderen leren dat er grenzen zijn en ze mondig en vaardig maken om deze grenzen duidelijk aan te geven en ook de grenzen van anderen te respecteren.”

Herstellen
“We moeten er zijn voor onze kinderen. En ook als ze fouten maken, moeten we met ze praten, dat ze hieruit leren en met onze steun herstellen en hun weg sterker voort te zetten. Laten we nog meer de handen in elkaar slaan en gaan naar geweldloze opvoeding, op school, in gezinnen, overal en altijd.